بررسی الکترودیاگنوستیک افتادگی مچ پا در سربازان مراجعه کننده به بیمارستان ۵۰۱ ارتش

چکید ه سابقه و هدف: افتادگی مچ پا ( foot drop ) از علل شایع ارجاع سربازان به کلینیک الکترودیاگنوزیس م یباشد. با توجه به اهمیت ناتوانی دایمی ناشی از افتادگی مچ پا بویژه در سنین جوانی این مطالعه طرح ریزی شد. مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی و از نوع گذشته نگر می باشد. گروه مورد مطالعه شامل سربازان مراجعه کننده به درمانگاه الکترودیاگنوزیس بیمارستان 501 به علت افتادگی مچ طی سالهای 1386 - 1378 می باشد. اطلاعات دموگرافیک، شرح حال، معاینات بالینی و تس تهای الکترودیاگنوستیک از پرونده بیماران استخراج و در پرس شنامه مربوطه ثبت شد. سپس اطلاعات بدست آمده با نرم افزار آماری spss 13 تجزیه و تحلیل گردید. یافت هها:علل افتادگی مچ پا براساس نتایج الکترودیاگنوز شامل 62 نفر ) 7/ 82 %( درگیری در سطح عصب پرونئال مشترک ( ،(cpn 3 نفر ) 4%( در سطح ریش ههای عصبی ( 7 ،(root نفر ) 3/ 9%( نوروپاتی و درگیری عصب پرونئال عمقی، شبکه ساکرال و عصب سیاتیک هر کدام 1 نفر ) 3/ 1%( می باشد. براساس سمت درگیر، پای راست 39 نفر ) 52 %( و پای چپ 36 نفر ) 48 %( می باشد شدت آسیب در 10 نفر ) 20 %( خفیف، 23 نفر ) 7/ 30 %( متوسط و 37 نفر ) 3/ 49 %( شدید است. بین زمان شروع علایم و شدت آسیب رابطه معنی داری دیده شد ( .(p<%5 نتیج هگیری: بیشترین علت افتادگی مچ پا درگیری عصب پرونئال مشترک در سر استخوان فیبولا و بیشترین زمان شروع علایم در سه ماه اول سربازی که زمان آموزش نظامی می باشد لذا بازنگری در روشهای آموزش نظامی ضروری به نظر می رسد.